Odetta Hartmans tweede album Old Rockhounds Never Die is een feest van mooie contradicties: intiem maar heftig internationaal, spiritueel en toch tastbaar, lief en ook sexy. Het roept de geesten uit het verleden, maar marcheert meedogenloos naar voren. Het is een plaat die put uit de muzikale tradities van het verleden en tegelijkertijd een verzameling liedjes over leven in het nu. Odetta bespeelt alle instrumenten op het album over een mix van gemanipuleerde beats van de 21e eeuw en de muzikale tradities van eeuwen. Ze ontmoeten elkaar op een kruispunt en nemen hun nieuwsgierigheid zonder enige terughoudendheid waar.