Wie zijn nieuwe plaat Lions Don’t Cry hoort, meent waarschijnlijk dat hij terug is naar waar hij begon: het is een rockplaat van jewelste die doet denken aan zijn tijd als frontman van Di-rect. Toch is er meer aan de hand. Na een uitverkochte club- én theatertour met ‘Tim Sings The Boss’, waarbij hij nummers van zijn grote held Bruce Springsteen ten gehore bracht, herontdekte hij zijn liefde voor Amerikaanse rock. Hij liet deze liefde voor Bruce, Pearl Jam en Ryan Adams voor zich spreken en schreef tien nummers die recht uit het hart kwamen.

Lions Don’t Cry klinkt als een persoonlijke brief die iedereen mag lezen.

Wat Tim ook nog nooit gedaan heeft, is zijn band op de voorgrond zetten. Na bijna tien jaar samen spelen, kriskras door heel Nederland, is zijn vaste band een hechte vriendengroep geworden. Niet meer dan logisch om dan als één geheel naar buiten te treden. Vanaf de release van eerste single Underestimate gaat de band als ‘Tim Akkerman & The Ivy League‘ door het leven. Of, zoals Tim zelf zegt: ‘Als het goed voelt, moet je het gewoon doen.’