In 2010 kwam het debuut album 'Innerspeaker’ uit en in 2012 het album 'Lonerism’. Het derde album 'Currents’ werd geschreven, geproduceerd en gemixt door Kevin Parker in Australië. Transities in zijn persoonlijke leven vormen de basis van het album en hebben hem geholpen om zich te ontwikkelen tot een nieuw persoon. 'Currents’ is opnieuw een psychedelisch album, maar maakt ook uitstapjes naar hiphop, funk en future pop.
Recensie(s) van de expert(s)
"Currents van Tame Impala is een terechte hype" Kevin Parker, het brein achter het Australische Tame Impala, is op het moment een gevierd man. Het derde album Currents wordt vrijwel unaniem geprezen door de muziekpers en met een goede reden. Nu waren voorgangers Innerspeaker en Lonerism zeker niet de minste platen, maar voor het eerst voelt het alsof alle muzikale potentie van de 29-jarige Parker werkelijk tot uiting komt.
Counter Culture zou een recensie an sich kunnen schrijven over Let It Happen. Want goede genade, dit is een opener waar je u tegen zegt. De eerste paar minuten van het nummer zijn als een lome zondagochtend. Parker zingt met zijn hoge, ietwat ijle stem over een slaperige, gestroomlijnde synthesizer, die voor je gevoel gaandeweg heel erg verandert. Dit is niet waar, maar door de invallende gitaar, stemvervormingen en psychedelische echo’s weet je op een gegeven moment niet meer zo goed waar je het moet zoeken. De laatste twee minuten: zo moet een Australische zomernacht voelen, in al zijn ziel en zaligheid.
Met Let It Happen heb je meteen het meest abstracte nummer te pakken, maar er gebeurt meer op Currents. Veel meer. The Less I Know the Better doet bijvoorbeeld een beetje aan Michael Jackson denken, inclusief waanzinnige baslijn. Of neem Yes, I’m Changing, een zwoel, aandoenlijk liedje waarin Parker zingt over de simpele charme van ouder worden. Mogelijk nog romantischer is het nonchalante Love/Paranoia, een warme popparel waar Wayne Coyne van The Flaming Lips jaloers op zou zijn. Parker was altijd al goed in het scheppen van kunstige melodieën, maar op Currents schrijft hij ook daadwerkelijk goede liedjes. Niets ten nadele van de twee voorgangers, maar zo maakte Tame Impala ze nog niet eerder. Het slimme, korte Disciples is daar tevens een goed voorbeeld van. Zo aangenaam dat je ‘m blijft fluiten.
Is het oude geluid dan helemaal weg? Nou nee, dat ook weer niet. Zo is er de in your face single Eventually, met die uitgesponnen, klassieke Tame Impala-harmonieën. Of Reality in Motion, dat veel lijkt op Music to Walk Home By van voorganger Lonerism (en minstens zo fijn is). Niet alles hoeft een blijkbaar een verandering te zijn voor Kevin Parker. Gelukkig maar. Toch hoor je op Currents vooral de immense groei van de Australiër als muzikant en als mens. Wie had ooit verwacht dat de beste man een nummer als Cause I’m a Man zou schrijven? Ja, Tame Impala wordt behoorlijk gehypet op dit moment. En nee, hypes zijn meestal niet terecht. Maar alle buzz rondom Currents is gewoon gerechtvaardigd: de plaat is sensationeel. Start vooral met Let It Happen en laat je meevoeren in de droomwereld van Kevin Parker. Laat het gebeuren. Je krijgt geen spijt.
